بازی ها از کجا می آیند ؟؟؟

[oak]

یک سوال
چند نفر از مردم ایران میدونن بازی ها از کجا میان ؟؟؟
(البته بجز برنامه نویسا و دانشجو های کامپیوتر (چه فنی حرفه ای و چه دانشگاهی) فقط مردم عادی)

بازی سازی هنری پنهان است...
هنری که کسی* جزئیاتش رو نمی دونه
بد بختیاشو نمی دونه
اینکه مخت درگیر باگ بازیت باشه و اصلا خواب خوراک نداشتهباشی رو کسی* درک نکرده
و در انتها هم نتیجش خیلی بی انصافانه قضاوت میشه

*پ.ن : منظورم از کسی ، کاربر ها و مردم عادی هستن

[mhp]

سلام.
من گزینه "حد متوسط" رو زدم. استدلالی هم که دارم براش اینه : 
طبق آمار رسمی بنیاد ملی بازی های رایانه ای تو ایران 40 میلیون نفر مخاطب گیم داریم. از این 40 میلیون عده ی زیادی الان میدونن نحوه ساخت بازی چطوریه. کافیه یه سر به کامنتای سایتای تخصصی گیم مثل زومجی یا بازیسنتر یا گیمفا بزنی. سطح سواد گیمرا نسبت به قبل خیلی بهتر شده. تقریبا همه میدونن یونیتی چیه. آنریل چیه. تکسچر چیه. آنتی آلیاسینگ چه کاربردی داره و ... یا حداقل یکبار این اصطلاحات به گوششون خورده. از اون 40 میلیون نفر باقی مونده هم بعضیا هستن که نسل 30 و 40 و 50 هستن و ازشون انتظاری نمیره کلا. ولی خیلیا هم هستن که طرف آرتیسته. کدنویسه. مدیره. بالاخره اینا امکانش زیاده که بدونن گیم چطور ساخته میشه. 
در کل میخوام بگم این قضیه ناشناخته بودن کم کم با تغییر نسل به شناخته شده تغییر ماهیت میده. جای نگرانی نیست. 
یه نکته جالب هم نمیدونم بهش توجه کردین یا نه : افراد تاثیرگذار رو هنر و فرهنگ قدیما کی بودن ؟ کسایی که شعر میگفتن و نویسنده بودن. بعدش چی اومد ؟ موسیقی و هنر هفتم، سینما. افراد این حوزه شدن تاثیرگذار و البته هنوز ما تو همین دوره ایم. ولی در آینده افراد تاثیرگذار میتونن از حوزه هنر هشتم باشن یعنی سرگرمی های تعاملی. به بیان بهتر گیم.
گیم مجموعه ی تمام هنرهای نسل قبل خودشه : نویسندگی، طراحی، مهندسی، موسیقی، گرافیک، کارگردانی، انیمیشن، معماری و ... و این فوق العادس.
ممنون. 

[mostafanastary]

سلام.
نظر سنجی جالی قرار دادید، و من یکی دو دقیقه بین گزینه ی اول و دوم مونده بودم!
جالبه که حتی وقتی توی یه جمع یا مثلا اتوبوس بین شهری، قطار و ... ازم میپرسن شغلتون چیه و من میگم بازی سازی!
میگن عه؟ پس چند تا بازی برای این بچه ی ما بریزین!!!! یا مثلا رفته بودم ساعت مچیم رو باتری بندازم، بنده خدا پرسید شغلمو، گفتم بازی سازی! بعد گفتش که همین قبض موبایل و مغازه رو برام پرداخت میکنین شما که موبایل بلدی!

و این یعنی هیچ یا عده ی قلیل!

[M.gh]

آخ آخ آخ آخ چقدر خندیدم آقا مصطفی جان

منم هر کسی رو دیدم میدونست چجوریاس جریان . اما با خوندن شما نظرم عوض شد. ‌ ‌

 

[oak]

سلام.
من گزینه "حد متوسط" رو زدم. استدلالی هم که دارم براش اینه : 
طبق آمار رسمی بنیاد ملی بازی های رایانه ای تو ایران 40 میلیون نفر مخاطب گیم داریم. از این 40 میلیون عده ی زیادی الان میدونن نحوه ساخت بازی چطوریه. کافیه یه سر به کامنتای سایتای تخصصی گیم مثل زومجی یا بازیسنتر یا گیمفا بزنی. سطح سواد گیمرا نسبت به قبل خیلی بهتر شده. تقریبا همه میدونن یونیتی چیه. آنریل چیه. تکسچر چیه. آنتی آلیاسینگ چه کاربردی داره و ... یا حداقل یکبار این اصطلاحات به گوششون خورده. از اون 40 میلیون نفر باقی مونده هم بعضیا هستن که نسل 30 و 40 و 50 هستن و ازشون انتظاری نمیره کلا. ولی خیلیا هم هستن که طرف آرتیسته. کدنویسه. مدیره. بالاخره اینا امکانش زیاده که بدونن گیم چطور ساخته میشه. 
در کل میخوام بگم این قضیه ناشناخته بودن کم کم با تغییر نسل به شناخته شده تغییر ماهیت میده. جای نگرانی نیست. 
یه نکته جالب هم نمیدونم بهش توجه کردین یا نه : افراد تاثیرگذار رو هنر و فرهنگ قدیما کی بودن ؟ کسایی که شعر میگفتن و نویسنده بودن. بعدش چی اومد ؟ موسیقی و هنر هفتم، سینما. افراد این حوزه شدن تاثیرگذار و البته هنوز ما تو همین دوره ایم. ولی در آینده افراد تاثیرگذار میتونن از حوزه هنر هشتم باشن یعنی سرگرمی های تعاملی. به بیان بهتر گیم.
گیم مجموعه ی تمام هنرهای نسل قبل خودشه : نویسندگی، طراحی، مهندسی، موسیقی، گرافیک، کارگردانی، انیمیشن، معماری و ... و این فوق العادس.
ممنون. 

اون بند آخرش واقعا جالبه 
تا حالا از این زاویه به بازی سازی و گیم نگاه نکرده بودم
ممنون


و اینکه درست می فرمایید (تازه نگاه کردم) :

 

[mostafanastary]

آخ آخ آخ آخ چقدر خندیدم آقا مصطفی جان

منم هر کسی رو دیدم میدونست چجوریاس جریان . اما با خوندن شما نظرم عوض شد. ‌ ‌

 

اره والله، تازه این صحبت ها معمولا توی شهرهای بزرگ پیش اومده برام! مثلا همین قضیه ی ساعت سازی، مربوط به خیابان احمدآباد مشهد هست! خخخ

[M.gh]

عه احمد اباد
من واقعا حرفی ندارم

خوب شد اومدیم طرقبه