هذيان خود بزرگ بينى؛نگاهى به دزد بى مزد و مشتقات ان

[hamed008]

هذیان خود بزرگ بینی؛ نگاهی به «دزد بی‌مزد» و مشتقات آن


 

چکیده‌ی کتاب “بی‌شعوری” در چند بازی موبایل!

یکی دو سال اولی که با رایانه‌ی شخصی آشنا شدم، سال‌های پرماجرایی بودند. مهم‌ترین نکته شاید این بود که وقت زیاد داشتم و کنجکاوی نمی‌گذاشت فقط به بازی بنشینم و همین‌طور شد که یک مجموعه نرم‌افزاری خریدم و به هر کدام دستی انداختم. مثلا ویدئو استودیو یا بهتر از آن، فوتوشاپ (آن موقع نسخه‌ی ۶) حسابی کیف می‌داد. با دو تا عکس بی‌ربط یک شاهکار هنری خلق می‌کردم و به تماشا و تحسین می‌نشستم. بعد هم ممکن بود حتا آن‌چه خلق کرده‌ام را به معرض نمایش بگذارم، اما نه برای همه، بلکه برای مخاطب خاصِ خودم که مطمئن بودم کاری جز تشویق بلد نیست. در آن شرایط (منظورم سطح سواد و ارتباط با جامعه و سن و همه‌ی دیگر متغیرها است) اتفاقی که می‌افتاد این بود که جهل نسبی من در مقابل سد محکمی از دانایی حتمیِ خودم قرار می‌گرفت و اجازه پیدا نمی‌کرد تا در معرض نمایش گسترده قرار بگیرد. این‌که من به اقتضای اوضاع گمان می‌کردم با چسباندن کله‌ی خودم روی کله‌ی پلنگ کار خفنی کرده‌ام و شاخ غول شکسته‌ام، خیلی طبیعی بود، و طبیعی‌تر از آن حتا این بود که در عین حال می‌دانستم خیلی بهتر از من هم هست، پس علاوه بر کیفی که از ماجراجویی خودم می‌بردم، هرگز به سرم نمی‌زد اسم خودم را طراح بگذارم و شروع کنم به عرضه‌ی تصویرهایی که ساخته‌ام. در واقع اگر غیر از این می‌شد و من هیچ مشکلی در بروز آن‌چه می‌دانستم مزخرف صرف است نداشتم و با خیال راحت این مسخره بازی‌ها را توی بوق و کرنا می‌کردم و تازه ادعایم هم می‌شد که چه چیز خوبی ساخته‌ام، مشخص بود که یک جای کار می‌لنگد.

هان؟

این اتفاق را می‌شود در اولین برخوردهای ماجراجویانه‌ی اکثر افراد با چیزهای جدید پیدا کرد. نکته این‌جا است که افرادی که از سلامت روحی-روانی برخوردار باشند، خیلی زود متوجه می‌شوند که اگر هر نسبتی به آن‌چه خلق کرده‌اند بدهند (منظور در وهله‌ی اول است) از کم‌اطلاعی یا بی‌اطلاعی آن‌ها است. شما تنها زمانی اجازه خواهید داشت آن‌چه در حیطه‌ی صنعت و هنر خلق کرده‌اید را ستوده و به آن افتخار کنید که یا خودتان متخصص باشید و علم و عمل کافی داشته باشید، یا جماعت مخاطب و متخصص در مواجهه با اثر، با شما همراه شده و زبان به ستایش بگشایند. مگر این‌که دچار شیدایی و خودبزرگ‌بینی باشید. وگرنه که هر کس می‌تواند ادعا کند که مخترع برق یا کاشف الکل است. تا زمانی که شما متوجه دنیای اطرافتان نیستید، خودتان را به خواب زده‌اید و فکر می‌کنید زمین حول محور شما می‌چرخد، آن وقت افتضاحاتی مثل “دزد بی‌مزد” یا “پلیس ابلیس” را به معرض نمایش عموم می‌گذارید و خودتان (به عنوان خالق اثر) شروع می‌کنید به تعریف و تمجید و حالا ندوش، کی بدوش!

بدون شرح! یا حتا شرح در متن!

صحبت کوتاه، انگار در سال‌هایی زندگی می‌کنیم که شرایط ارتباط بشر با هم‌نوعش فراهم نیست و از احول هم خبر نداریم. چرا؟ چون وقتی به کافه بازار مراجعه کنید، می‌بینید که یک چنین خزعبلاتی که متاسفانه اسم بازی را هم یدک می‌کشند، چهار-پنج ستاره دارند. این یعنی دقیقا همان اتفاق شومی که نباید بیافتد. یعنی هم‌سو و همراه شدن جماعت مخاطب و متخصص (به تعبیری مخاطب عام و خاص) با کسی که فقط از سر جهل و کم اطلاعی به آن‌چه عرضه کرده است می‌غرد. و این یعنی بی‌تاثیر شدن رای مخاطب. یعنی زوال استانداردها، معیارها و مقوله‌ی کیفیت. یعنی هر کس از راه رسید و در چهار تا نرم‌افزار که می‌شود از آن‌ها اپلیکیشن در آورد ماجراجویی کرد بشود بازی‌ساز. یعنی ما به غلیظ‌ترین غلطِ ممکن اسم امثال دزد بی‌مزد را بگذاریم بازی.

ببینید لمپنیزم تا کجا به بازی‌سازی ایران رخنه کرده است.


وقتی هیچ چیز از فرم بلد نباشی، محتوای متاثرکننده‌ای مثل مجلس ختم تبدیل به خنده‌دارترین صحنه‌ی اثر می‌شود. این اتفاق را به این شدت تا کنون ندیده بودم، که یعنی این بازی در فرم و محتوا تا حداکثر ممکن اشتباه است.

جدای این‌که در کم‌تر از ۵ دقیقه سر و کله زدن با این‌گونه ساخته‌ها به شما ثابت می‌شود که با افتضاحی از همه نظر مواجه هستید، در یک پاراگراف هم می‌شود خواننده را مجابِ همین موضوع کرد. (نوشتن در مورد این چیزها واقعا برای من دردناک است. چون از ابتدا قرارم با خودم این بوده که “بازی” را نقد کنم. یعنی آن‌چیزی که قابل نقد باشد را اول بازی کنم، بعد در مورد تجربه‌ی خودم قضاوت کنم و به اطلاع خواننده برسانم. حالا کار به جایی رسیده که اصلا چیز قابل نقدی پیدا نمی‌شود. یک وقتی هست که یک بازی مشکل دارد. می‌گوییم خب مشکل دارد. فلانش بد است و بهمانش به جا نیست. ساخته‌های آقای گنجه زادگان اساسا با هیچ متر و معیاری هیچ چیزی نیستند که بخواهیم با آن‌ها سر و کله بزنیم.) شما به عنوان مخاطبی که با دیدن ستاره‌های متعدد ساخته‌های مذکور کف کرده‌ و دست به دانلود شده‌اید، انتظار یک چیز حداقل معمولی و نرمال را می‌کشید. به محض عبور از اولین تصویر بازی، با یک چیزی روبرو می‌شوید که معلوم نیست بازی است، رمان تعاملی است یا یک انیمیشن فوق‌العاده بد ساخت است که فقط از شما برای راه رفتن کمک می‌گیرد. در بهترین حالت می‌شود این “چیز” را رمان تعاملی نامید. با این حال لطف بزرگی کرده‌ایم چون داریم به اثر حیثیت می‌بخشیم، در حالی که نه دارد و نه سزاوار داشتن حیثیت است. خیلی سریع مشخص می‌شود که کم‌ترین درکی از هیچ‌یک از ابعاد ساخت رمان تعاملی در سازنده وجود نداشته. قصه همان ماجراجویی ابلهانه است که عرض کردم. به نظرم فقر سواد یک نفر ممکن نیست بتواند به شکلی بهتر از این نمودار شود. شاید شما فکر کنید که حالا من دارم در مورد چارچوب‌های بازی‌سازی، قصه‌گویی، متحرک سازی، گرافیک، طراحی مرحله و این‌ها صحبت می‌کنم، اما اوضاع خیلی وخیم‌تر است. در حد املا و انشا. مثلا این چیزی که به عنوان داستان بازی به خورد شما داده می‌شود را اگر معلم انشای دوم راهنمایی بنده بخواهد نمره بدهد ۱۰ هم نمی‌شود. حالا خودتان ببینید با چه فاجعه‌ای طرفیم.

دوباره، هان؟

من قصد ندارم بیشتر از این به خود اثر بپردازم، چرا که به هیچ وجه لایق این همه توجه و تاسف نیست. اما هنوز یک جای کار می‌لنگد. ما بیم آن را داریم که معیارهای پلتفرم‌های عرضه‌کننده‌ای مثل کافه بازار، تا حد این‌طور به اصطلاح بازی‌ها سخیف شوند. آن وقت بخش بازی‌های ایرانی این شبکه که اتفاقا روزهای خوب و رو به پیشرفتی را سپری می‌کند خیلی زود پر می‌شود از ساخته‌های امثال مهدی گنجه زادگان. بعد کم‌کم درصد بازی‌هایی شبیه به دزد بی‌مزد زیاد می‌شود و این فراوانی خیلی زودتر از این‌که بتوانیم فکر چاره باشیم کار دستمان می‌دهد. اگر ذائقه‌ی ما تحت تاثیر جهل با جرات یک یا چند نفر و بی‌مسئولیتی حرفه‌ای گروه عرضه کننده دست‌خوش تغییری به این ناگواری بشود، باید فاتحه‌ی بازی‌های موبایل ایرانی را خواند. باید حواسمان باشد که این چیزها را جدی نگیریم. قرار نیست همه بازی‌ساز بشوند، شاید آینده‌ی این جوان ایرانی در چیز دیگری است و نمی‌داند. ما باید بی‌رحمانه آگاهش کنیم. و همین‌طور بی‌رحمانه جلوی نفوذ این زباله‌های فرهنگی به تلفن‌های هوشمند و رایانه‌هامان را بگیریم.

[Amir soft]

بله کاملا درسته 

متاسفانه چیزی که امروز زیاد شده و صد متاسفانه مارکت هم در پذیرش اون مشکلی نداره 

یک فایل apk که از کاراکتر های بریده شده چند فیلم، انیمیشن، کارتون و بازی دیگر هست که فاقد داستان درست و حسابی و هر معیار خوب و قابل توجه باشند و اسم خود را با تمام وقار و جرات گذاشته اند "بازی" و سازنده با افتخار به خود "بازیساز" میگوید و کسی هم ناظر نیست...

زباله های مانند دزد بی مزد 

بیداری مردگان

فرار از زندان 

جومونگ!!!

و ...

[shazde]

سلام 
در اینکه گرافیک بازی (در قسمت های اول) افتضاح بوده شکی نیست
ولی یه نکته رو هم باید در نظر گرفت , چرا این بازی که اینقد داغونه گرافیکش , دانلود میشه؟چرا کاربر میبینه اینطوریه این بازی ولی بازم دانلود میکنه؟

چون کاربر از داستان بازی خوشش اومده  و شاید بشه گفت داستان بازی بخش خیلی مهم تریه از گرافیک(ولی مسلما نه برای هر گیمری)

هرچند خودم بازی نکردم و از داستان بازی اطلاع زیادی ندارم ولی همیشه وقتی بازی جدیدی میده بیرون اون رو بررسی میکنم که ببینم چطوریه و چیزی که میبینم اینه که کاربر ها داستان بازی رو دوست دارن و دانلود میکنن , حتی اگه گرافیکش خوب نباشه , کما اینکه قسمت آخر بازی رو گویا خیلی بهتر روی گرافیکش کار کرده بود(کاراکتر ها) و قابل قبول بودن.


ولی همونطور که گفتم برای بعضی کاربرها داستان مهم تر از گرافیک بازی و برای بعضی ها برعکس.

[smrm]

سلام
اولا اگر می شود آبروی یک شخص رو حفظ کنید!
شما شاید از سن و سال این آقا اطلاع نداشته باشید!
خیلی از نوجوانان که تازه بازی سازی رو آغاز میکنند که توانایی پیاده سازی گرافیک بالا رو ندارند.
و اگر شما پای صحبت اساتید با تجربه بنشینید، همه بر انتشار اولین بازی (هرچند غیر قابل تحمل) تاکید میکنند.
البته من با نظر شما درباره کیفیتی که برنامه های یک مارکت اندرویدی (با توجه به پیشرفت تکنولوژی و سطح توقع کاربران) باید یک سری از بازی ها رو انتشار ندهد.
درضمن بجای اینکه فقط نقد کنیم، به فکر راه بهبودی باشیم!
برای مثال اگر یک سایت رسمی برای بازی سازان ایجاد میشد، بازی سازان تازه کار در آنجا با هم بازی هایشان رو به اشتراک میگذاشتند و نظرات کاربران رو دریافت میکردند.
یا مثلا اگر یک ملاک رسمی سنجش توسط یک مرجع بازی سازی ارائه میشد، بازی ها رو منصفانه تر مقایسه و طبقه بندی میکردیم.

[محمد 82]

سوال اینجاست که روش تبلیغشون چی بوده که با وجود گرافیک پایین و اپیزود های پولی ، انقدر فروش داشتن ؟؟؟ یکی از اپیزود هاشون با اینکه قیمتش 5000 تومن بوده ولی 2000 نفر خریدنش !!!! 

[hamed008]

سلام
اولا اگر می شود آبروی یک شخص رو حفظ کنید!
شما شاید از سن و سال این آقا اطلاع نداشته باشید!
خیلی از نوجوانان که تازه بازی سازی رو آغاز میکنند که توانایی پیاده سازی گرافیک بالا رو ندارند.
و اگر شما پای صحبت اساتید با تجربه بنشینید، همه بر انتشار اولین بازی (هرچند غیر قابل تحمل) تاکید میکنند.
البته من با نظر شما درباره کیفیتی که برنامه های یک مارکت اندرویدی (با توجه به پیشرفت تکنولوژی و سطح توقع کاربران) باید یک سری از بازی ها رو انتشار ندهد.
درضمن بجای اینکه فقط نقد کنیم، به فکر راه بهبودی باشیم!
برای مثال اگر یک سایت رسمی برای بازی سازان ایجاد میشد، بازی سازان تازه کار در آنجا با هم بازی هایشان رو به اشتراک میگذاشتند و نظرات کاربران رو دریافت میکردند.
یا مثلا اگر یک ملاک رسمی سنجش توسط یک مرجع بازی سازی ارائه میشد، بازی ها رو منصفانه تر مقایسه و طبقه بندی میکردیم.

جالب اينجاست ك سايتى براى گذاشتن بازى وجود داره شما برو بازيت رو با هر كيفيتى توى سايت itch.io اپلود كن ببين چقدر دانلود ميشه و حمايت ميشه حتى اگه پى پال داشته باشى ميتونى درامد كسب كنى ! حتى سايت قسمتى داره ك براى هر روز و هر تاريخى گيم جم داره ك ميتونى خودت رو محك بزنى و حتى اگه بازيت مولتى پلير باشه از طرف يوتويوبر ها هم حمايت ميشه و منظورم از زدن اين تاپيك اين بود ك براى انتشار اولين بازى همچين سايت هايى هم هست ،هر چند احساس ميكنم افراد اين انجمن زياد با فاجعه مهدى گنجه زادگان مخالف نيستند . همين حمايت هاى شما باعث ميشه ك يه بازى ساز كه به سطح خوبى نرسيد ((سرعت سرسام اور سلاح سرد )) رو بيرون بده و اون رو بهتر از بازى بى نظير مارك اف دى نينجا بدونه!!!البته ى تاپيك ديگرى هم درباره اين ك چرا اين بازى اينقدر طرفدار داره خواهم زد منتظر باشيد.

[hasansanaei]

دوست عزیز اینجا کسی از جلبک هایی همچون این آقا حمایت نکرده ...
اینا کم بودن ، ی سریا از همین انجمن هم بهشون پیوسته بودن ... پروژه هاشون هست توی انجمن ...

من اهل این نیستم که بخوام به کسی امید الکی بدم ، همیشه هم در نقش یک انتقاد کننده وارد بحث ها میشم و در عوض همین رو هم از دوستان خواستم همیشه ، پیشنهادات چه در قالب انتقاد باشه چه در قالب ...
ولی آثار این آقا اصلا جای انتقاد نداره ... کسی که اینطوری بازی میسازه که دیگه نمیشه بهش بازی سازی رو یاد داد ( مخصوصا وقتی ازش ی پولیم در آورده باشه )

به نظر من مینی گیم انتشار بدید بهتر از انتشار بازی بی کیفیت هست ...
اینو جدی میگم ، بازی سازی تماما تجربه هست ، چه بسا که خود بنده اگر بخوام بازی انتشار بدم الان باید 20 تا پروژه منتشر کنم که کیفیت هاشون از پروژه های این آقا بیشترم هست اما بازم لایق بازار کار نمیدونم ، حالا اینکه چه افرادی اینارو دانلود کردن ، به نظر من بین 10 . 20 میلیون کاربری که بازار داره ، بالاخره باید ی سری افراد پیدا بشن که سلیقشون اینطوری باشه .
شاید ما حالیمون نمیشه و این اثر از آثار استادی چیزی باشه ... این روزا هرکسی برای خودش چهارتا خط میکشه و اثر میده بیرون

[Navid]

جناب آقای hamed008 عزیز

بندۀ حقیر چند سالی میشه که در این انجمن هستم

با اکانت های بسیاری از سال 93 در اینجا فعالیت دارم

به نظرم در این چند سال یکی از تاپیک های نابی که در این انجمن زده شده، تاپیک شماست

واقعاً باید بازیسازان جوان بدونن که هدف از این صنعت، این نیست که بازی چرت و الکی ساخته بشه.

حرفایی که شما در تاپیکتون زدید، شدیداً بهش نیاز بود.

وظیفه میدونم تا به عنوان عضو کوچکی از این خانواده، بهتون تبریک بگم 

پاینده و سربلند باشید