1399/5/17، 01:13 عصر
سلام و عرض ادب
من مدتی بود که میخواستم چیزی رو خدمت دوستان عزیز انجمن عرض کنم اما همش پشیمون میشدم و میگفتم خب آخه به توچه... اما بالاخره تصمیم گرفتم این تاپیک رو بزنم.
من تو این مدتی که با بازیسازی آشناشدم و به واسطه این علاقه جدید شروع به خوندن نظرات بازیسازان دیگه در انجمنها و یا شبکه های اجتماعی کردم همش میخونم که بچه های با استعداد و جوون دارن صحبت میکنن که میخوان هدف و آینده شغلیشون رو بذارن روی بازیسازی...
من قصد دلسرد کردن کسی رو ندارم شاید یکی از عاشقترین افراد به بازیسازی خود من باشم اما نه به عنوان محل درآمدم. ببینید خواهش میکنم یکبار صادقانه و بدون فریب خودتون به این عرایض من فکر کنید:
چند نفر از افراد این انجمن رو میشناسید که از بدو تاسیسش تا الان به واسطه درآمد فوق العاده بازیسازی الان دارن تو رفاه زندگی میکنن؟
اصلا کانستراکت رو فعلا فراموش میکنیم
چند نفر بازیساز با هر انجینی تو کل ایران میشناسین که از درآمد بازیسازی تو رفاه مطلق پایدار (نه فقط برای یک بازی) هستند؟؟؟
حالا...
چند نفر تو اطرافیانتون دکتر... مهندس... بازاری... تاجر... استادکار... پیمانکار و ... میشناسین که بواسطه درآمد کارشون, خودشون و خانواده شون تو رفاه مطلق هستن (این مشکلات اقتصادی این چند سال اخیر رو البته کاری ندارم کلی عرض کردم)
به عرضم میرسید؟؟؟
منظورم اینه که کسانی که پزشک میشن از هر دو نفر یکیشون تا آخر عمر تو رفاه مطلق زندگی میکنه (در بدبینانه ترین حالت).
کسانی که مهندس میشن همینطور
بازاری میشن همینطور و ...
از هر هزار نفر بازیساز که عمرشون رو تو ایران رو این کار میذارن چند نفرشون به رفاه پایدار میرسن؟؟؟
فکر میکنید اگر درآمد این کار تو ایران اینقدر رویایی بود کسی مثل آقا مهدی فنایی همچنان معلم دبستان میموند؟؟؟ کسی مثا آقا مهدی گنجه زادگان همچنان تو مغازه سلمونی برای دوزار پول سر مشتری اصلاح میکرد؟
اصلا چه تضمینی وجود داره مردم بازی بعدی آقا مهدی فنایی رو بازم بپسندن؟
اگر سلیقه مردم برگشت اونموقع ایشون باید چیکار کنه؟
درسته خیلی شرکتهای چند ده نفره تو ایران شنیدیم که ماهانه صد میلیون صد میلیون در میارن (البته این درآمد اگر راست باشه باید بین اعضا سرشکن بشه) اما درآمد یک جراح متخصص برای یک عمل در یک روز معادل درآمد ماهانه بزرگترین شرکت بازیسازیه ایرانیه. (من مثالم صرفا ایران هست و با مارکت جهانی فعلا کاری ندارم)
ببینید من از بچه های جوون بازیساز خواهش میکنم روی زندگیشون قمار نکنن.
شما اگر شاگرد یک فرش فروشی بشین احتمال 50 درصد بعد چند سال مغازه فرش فروشی خودتون رو میزنین و میلیارد میشین اما چند درصد احتمالش هست که مثلا شما حتی همین آقای گنجه زادگان که خیلیها مسخره اش میکنن بشین؟
ریسک تو زندگی خیلی خوبه اما قمارباز هم موقعی قمار میکنه که 50 درصد احتمال برد داشته باشه یا حتی 10 درصد...
احتمال اینکه شما با بازیسازی میلیاردر بشین چند درصده؟
هیچ قمارباز احمقی هم رو این احتمال کم قمار نمیکنه.
ببخشید که طولانی شد و از همه مهمتر تو بخشی اظهار نظر کردم که اصولا به کسی ربطی نداره اما چون کسی که میتونه بازیسازی کنه قاعدتا ضریب هوشی متوسط به بالا باید داشته باشه دلم میسوزه که بچه هایی با ضریب هوشی بالا عمرشون رو به هیچ ببازن.
من منظورم این نیست که بازیسازی نکنین چون اگر بد بود خود من اولین نفر این کار رو نمیکردم من فقط و فقط منظورم اینه که لطفا انرژیتون رو اول برای یک هدف تضمین شده تر بگذارین در کنارش با بازیسازی حال کنین که اگرم روزی بازیتون هم موفق شد یک درآمدی بشه مازاد بر درآمدهای دیگه.
ببخشید که جسارت کردم و تو خصوصی ترین بخش زندگی که به کسی ربطی نداره اظهار نظر کردم.
ارادتمند همگی...
من مدتی بود که میخواستم چیزی رو خدمت دوستان عزیز انجمن عرض کنم اما همش پشیمون میشدم و میگفتم خب آخه به توچه... اما بالاخره تصمیم گرفتم این تاپیک رو بزنم.
من تو این مدتی که با بازیسازی آشناشدم و به واسطه این علاقه جدید شروع به خوندن نظرات بازیسازان دیگه در انجمنها و یا شبکه های اجتماعی کردم همش میخونم که بچه های با استعداد و جوون دارن صحبت میکنن که میخوان هدف و آینده شغلیشون رو بذارن روی بازیسازی...
من قصد دلسرد کردن کسی رو ندارم شاید یکی از عاشقترین افراد به بازیسازی خود من باشم اما نه به عنوان محل درآمدم. ببینید خواهش میکنم یکبار صادقانه و بدون فریب خودتون به این عرایض من فکر کنید:
چند نفر از افراد این انجمن رو میشناسید که از بدو تاسیسش تا الان به واسطه درآمد فوق العاده بازیسازی الان دارن تو رفاه زندگی میکنن؟
اصلا کانستراکت رو فعلا فراموش میکنیم
چند نفر بازیساز با هر انجینی تو کل ایران میشناسین که از درآمد بازیسازی تو رفاه مطلق پایدار (نه فقط برای یک بازی) هستند؟؟؟
حالا...
چند نفر تو اطرافیانتون دکتر... مهندس... بازاری... تاجر... استادکار... پیمانکار و ... میشناسین که بواسطه درآمد کارشون, خودشون و خانواده شون تو رفاه مطلق هستن (این مشکلات اقتصادی این چند سال اخیر رو البته کاری ندارم کلی عرض کردم)
به عرضم میرسید؟؟؟
منظورم اینه که کسانی که پزشک میشن از هر دو نفر یکیشون تا آخر عمر تو رفاه مطلق زندگی میکنه (در بدبینانه ترین حالت).
کسانی که مهندس میشن همینطور
بازاری میشن همینطور و ...
از هر هزار نفر بازیساز که عمرشون رو تو ایران رو این کار میذارن چند نفرشون به رفاه پایدار میرسن؟؟؟
فکر میکنید اگر درآمد این کار تو ایران اینقدر رویایی بود کسی مثل آقا مهدی فنایی همچنان معلم دبستان میموند؟؟؟ کسی مثا آقا مهدی گنجه زادگان همچنان تو مغازه سلمونی برای دوزار پول سر مشتری اصلاح میکرد؟
اصلا چه تضمینی وجود داره مردم بازی بعدی آقا مهدی فنایی رو بازم بپسندن؟
اگر سلیقه مردم برگشت اونموقع ایشون باید چیکار کنه؟
درسته خیلی شرکتهای چند ده نفره تو ایران شنیدیم که ماهانه صد میلیون صد میلیون در میارن (البته این درآمد اگر راست باشه باید بین اعضا سرشکن بشه) اما درآمد یک جراح متخصص برای یک عمل در یک روز معادل درآمد ماهانه بزرگترین شرکت بازیسازیه ایرانیه. (من مثالم صرفا ایران هست و با مارکت جهانی فعلا کاری ندارم)
ببینید من از بچه های جوون بازیساز خواهش میکنم روی زندگیشون قمار نکنن.
شما اگر شاگرد یک فرش فروشی بشین احتمال 50 درصد بعد چند سال مغازه فرش فروشی خودتون رو میزنین و میلیارد میشین اما چند درصد احتمالش هست که مثلا شما حتی همین آقای گنجه زادگان که خیلیها مسخره اش میکنن بشین؟
ریسک تو زندگی خیلی خوبه اما قمارباز هم موقعی قمار میکنه که 50 درصد احتمال برد داشته باشه یا حتی 10 درصد...
احتمال اینکه شما با بازیسازی میلیاردر بشین چند درصده؟
هیچ قمارباز احمقی هم رو این احتمال کم قمار نمیکنه.
ببخشید که طولانی شد و از همه مهمتر تو بخشی اظهار نظر کردم که اصولا به کسی ربطی نداره اما چون کسی که میتونه بازیسازی کنه قاعدتا ضریب هوشی متوسط به بالا باید داشته باشه دلم میسوزه که بچه هایی با ضریب هوشی بالا عمرشون رو به هیچ ببازن.
من منظورم این نیست که بازیسازی نکنین چون اگر بد بود خود من اولین نفر این کار رو نمیکردم من فقط و فقط منظورم اینه که لطفا انرژیتون رو اول برای یک هدف تضمین شده تر بگذارین در کنارش با بازیسازی حال کنین که اگرم روزی بازیتون هم موفق شد یک درآمدی بشه مازاد بر درآمدهای دیگه.
ببخشید که جسارت کردم و تو خصوصی ترین بخش زندگی که به کسی ربطی نداره اظهار نظر کردم.
ارادتمند همگی...